- خوش علف
ویژگی حیوان علف خواری که خوب علف می خورد
معنی خوش علف - جستجوی لغت در جدول جو
- خوش علف (خوَشْ / خُشْ عَ لَ)
هر حیوان بسیارخورنده و اکول. (ناظم الاطباء). ستور که هر علف به مذاق او خوش آید:
قاضی شهر بین که چون لقمۀ شبهه می خورد
پاردمش دراز باد این حیوان خوش علف.
حافظ.
، آدمی که کمیت غذا خواهد نه کیفیت آن. (یادداشت مؤلف)
قاضی شهر بین که چون لقمۀ شبهه می خورد
پاردمش دراز باد این حیوان خوش علف.
حافظ.
، آدمی که کمیت غذا خواهد نه کیفیت آن. (یادداشت مؤلف)
- خوش علف
جانوری که علوفه نیک و بمقدار زیاد خورد: حیوان خوش علف
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خوَشْ / خُشْ قِ لِ)
لغت نامه دهخدا
خوش خوی. مقابل بدخلق و بدخوی. (یادداشت مؤلف). خوشرفتار. با رفتاری غیرسرکش
(خوَشْ / خُشْ قَ لَ)
لغت نامه دهخدا
کاغذ صاف و نرمی که به خوبی و روانی توان بر آن نوشت. (از غیاث اللغات) (آنندراج) :
می توان زد رقمی خواه به خون خواه به نیل
صفحۀ کاهی رخسارۀ ما خوش قلم است.
طالب آملی (از آنندراج).
بیاض گردن او دست را ز کار برد
بیاض خوش قلم از دست اختیار برد.
صائب (از آنندراج).
رخ تو از خط مشکین رقم خطر دارد
سیاه زود شود صفحه ای که خوش قلم است.
صائب (از آنندراج)
می توان زد رقمی خواه به خون خواه به نیل
صفحۀ کاهی رخسارۀ ما خوش قلم است.
طالب آملی (از آنندراج).
بیاض گردن او دست را ز کار برد
بیاض خوش قلم از دست اختیار برد.
صائب (از آنندراج).
رخ تو از خط مشکین رقم خطر دارد
سیاه زود شود صفحه ای که خوش قلم است.
صائب (از آنندراج)
(خوَشْ / خُشْ نَ)
لغت نامه دهخدا
مقابل بدنعل. صفت اسبی است که به آسانی نعل بر پای وی توان بست، سمی که بهر نعلی زود خورد
خوش قلب، دل شاد
